Łysienie plackowate to choroba skóry o jeszcze niepoznanej etiologii. Według oficjalnych statystyk, łysienie plackowate dotyka przede wszystkim osób młodych(aż 60% pacjentów, u których zdiagnozowane to schorzenie, to osoby, które jeszcze nie ukończyły trzydziestego roku życia). Co jednak najbardziej istotne, od pewnego czasu obserwuje się stały wzrost zachorowań na tę dolegliwość. Tymczasem społeczna wiedza na temat przyczyn, przebiegu oraz objawów łysienia plackowatego wciąż znajduje się na bardzo niskim poziomie. W kontekście tych faktów wydaje się, że warto byłoby przyjrzeć się nieco bliżej teh chorobie.
Przyczyny łysienia plackowatego
Jak wspominano, łysienie plackowate jest chorobą, której etiologia nie została jeszcze jednoznacznie wyjaśniona. Mamy więc do czynienia z kilkoma głównymi hipotezami, które na różne sposoby objaśniają charakter tego schorzenia. Według chyba najbardziej popularnej spośród owych hipotez, łysienie plackowate jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym. Do utraty włosów dochodzi wskutek błędnego rozpoznania przez organizm włosów jako obcych elementów. W myśl tej hipotezy, utrata owłosienia byłaby więc następstwem autoagresji naszego organizmu. Zwolennicy tej hipotezy podkreślają fakt, że łysienie plackowate bardzo często towarzyszy typowym chorobom o charakterze autoimmunologicznym, takim jak na przykład toczeń rumieniowaty, atopowe zapalenie skóry, reumatoidalne zapalenie stawów czy cukrzyca 1-typu. Inna z hipotez podkreśla dziedziczne, genetyczne podłoże choroby. Według statystyk, występowanie rodzinne łysienia plackowatego stwierdza się u 20-60 % chorych. Ponadto, choroba występuje u około 10% osób dotkniętych zespołem Downa, co również sugeruje duże znaczenie czynników genetycznych. Wreszcie trzecia najważniejsza hipoteza zakłada, że łysienie plackowate jest chorobą o charakterze psychodermatologicznym. Według tej hipotezy choroba występuje wskutek niszczącego, długotrwałego stresu lub też gwałownych przeżyć i wstrząsów emocjonalnych.
Objawy łysienia plackowatego
W przeważajacej większości przypadków łysienie plackowate dotyczy skóry głowy, ale choroba ta może również występować w innych miejscach ciała, na których mamy włosy. Pierwszym objawem jest pojawienie pojedynczego ogniska zapalnego. Cechuje je kształt przypominajacy monetę oraz średnica od 5-10 centymetrów. W miarę rozwoju choroby, pojawiają się kolejne, charakterystyczne ogniska zapalne. W przeważającej większości przypadków choroba dotyczy tylko pewnego obszaru głowy; bardzo rzadko łysienie plackowate występuje na całej powierzchni skóry głowy. Oprócz zmian na skórze głowy, mogą występować również takie objawy, jak uporczywe swędzenia a w niektórych przypadkach również patologiczne zmiany na paznokciach. Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów łysienia plackowatego są tzw. włosy wykrzyknikowe: są to krótkie, ułamane włosy, które wyrastają na obrzeżach ognisk zapalnych choroby.
Leczenie
W leczeniu łysienia plackowatego stosuje się takie metody, jak preparaty na skórę działajace miejscowo, krioterapię, fotochemioterapię, immunoterapię miejscową oraz preparaty immunopresyjne. Charakter terapii zależy od czynników indywidualnych, takich jak wiek pacjenta, jego kondycja zdrowotna a także przebieg choroby.
Wbrew pozorom nie zawsze łysienie plackowate jest powodem do wstydu a przede wszystkim do tego żeby się tym przejmować. W moim przypadku mogę się wręcz cieszyć, bo dzięki temu, że zacząłem łysieć, można było zdiagnozować u mnie cukrzycę typu 1, o której wcześniej nie miałem pojęcia!